اضافه کردن یک هارد دیسک جدید به لینوکس

 برای فرض هستیم که شما از لحاظ سخت افزاری مشکلی در نصب ندارید
بعد از Login شدن(با root چون بعضی از دستورات فقط با  rootقابل دست رسی است) برای اینکه مطمئاً شویم که لینوکس هار دیسک مارا شناخته از دستور /sbin/fdisk –l استفاده میکنیم .(تصویر 1)
 
خطی که با سیاه نمایش داده شده به ما می گوید که به هاردی برخورد کرده که نمی تواند پارتیشن های آنرا بشناسد.در محیط x windows میتوانید درSystemtools->Hardware Browser بصورت گرافیکی آنرا ببینید.(تصویر 2).
 
برای پارتیشن بندی ازدستور fdisk بصورت زیر استفاده میکنیم.
/sbin/fdisk DeviceName که در این سیستم به این صورت می نویسیم /sbin/fdisk /dev/hdd.

نکته : در لینوکس/یونیکس بر خلاف سیستم عامل های مایکروسافت که پارتیشن ها بر بصورت C,D,… نام گذاری می شدند دیسک بعد از پارتیشن بندی هرکدام از پارتیشن ها برای استفاده به یک دایرکتوری اتصال داده شوند.مزیت این حالت این است که نثلا اگردایرکتوری /home به پارتیشن دیگری اتصال داده شده باشد و توسط فایل های کاربران پر شود هیچ خللی در کار سیستم وارد نمی شود.اما اگر در کنار دیگر  دایرکتوریها باشد با پر شدن آن سیستم دچار اختلال می شود.
با تایپ m  منوی fdisk را خواهیم دید(تصویر 3)
 
برای اضافه کردن یک پارتیشن جدید n  را می زنیم چون پا رتیشن دیگری روی دیسک وجود ندارد از شما سوال میشود که نوع پارتیشن Perimary باشد یا Extended(و اگر قبلاً پارتیشن Extended داشته باشید نوع منطقی یا Logical جای آنرا خواهد گرفت). تصویر زیرکمک شایانی برای درک شما ازنوع پارتیشن ها در دونوع سیستم عامل میکند.(تصویر4)
 
بنا به نیازنوع پارتیشن مربوطه را انتخواب می کنیم.بعد از انتخوابنوع پارتیشن سیلندر اولیه آن سوال میشود(بهتر است فضای خالی بین سیلندرها ایجاد نشود , کلید Enter را برای این کار بزنید)بعد از آن مقدار فضای پارتیشن سوال میشود که می توانیم به مگابات(+sizeM) و کیلوبایت(+sizeK) آنرا وارد کنیم.توجه علامت بعلاوه باید قبل از مقدار گذاشته شود.(تصویر5)
 
بعد از ساختن پارتیشن ها می توانیم با دستور  p  نگاهی به آنها بیندازیم
نوع پارتیشن های مختلفی در لینوکس وجود دارد که می توان بارتیشن خود را به آن نوع تغیر داد بنا بر احتیاج ،مثلاً : برای اشتراک فایل یا ایجاد یک پار تیشن SWAP.برای دیدن لیست نوع پارتیشن ها از l استفاده کنید.(تصویر6)
 
کد هرنوع درسمت چپ آن نوشته شده .برای تغیر دادن نوع پارتیشن از کلید t استفاده می کنیم و بعد از آن شماره پارتیشن را وارد می کنیم.بعد از کدی که میخواهیم پارتیشن انتخواب شده به آن تغیر داده شود سوال میشود(تصویر 7).
 
بعد از اینکه تغیرات را در پارتیشن های دیسک مربوطه اعمال کردیم با زدن w تغیرات را ذخیره و از fdisk خارج می شویم.(اگر از محیط xWindows استفاده می کنید می توانید از system tools-> hardware browser را اتخواب کرده ودر منوی سمت چپ Hard Drive را انتخواب کنید).
پارتیشن های ساخته شده را باید قبل از استفاده قالب بندی کنیم .این کار توسط دستور  mkfs انجام می گیرد. در این دستوربا سویچ -t می توانید فرمت پارتیشن را مشخص کنید (تصویر8).
 
مرحله بعد از قالب بندی دیسک(فرمت دیسک) این است که ما پارتیشن ایجاد شده را به یک دایرکتوری اتصال دهیم تا از طریق آن نقطه اتصال(mount point  ) به پارتیشن دسترسی داشته باشیم.مزیت این مورد را در نکته ای که اول همین مقاله آورده ام  توضیح داده ام.ابتدا ببینیم که چه نقطه اتصالاتی وجود(mount point) دارد.برای اینکار کافی است که فقط دستور mount را اجرا کنیم. لیستی از فایل سیستم های اتصال داده شده را نمایش می دهد.(تصویر9).
 
در اینجا proce,devpts,tmpfs هم بعنوان فایل سیستم نمایش داده شده اند که درحقیقت نوع خاصی از فایل سیستم هستند که به هیچ پارتیشنی در سیستم مربوط نمی شوند.برای اینکه ببینیم در سیستم چه نوع فایل سیستم هایی مورد استفاده است از دستور cat /proc/filesystems استفاده می کنیم.(تصویر10)
 
خوب حالا نوبت آن شده که پارتیشن خود را به یک دایرکتوری  اتصال دهیم.برای اینکار ما از دستور mount  بصورت mount <device> <directory> استفاده می کنیم.برای مثال اگه ما دو سیستم عامل داشته باشیم (Windows & Linux) و یکی پارتیشن های  جدیدی که ساخته ایم به فرمت vfat آنرا قالب بندی کرده ایم. یک دایرکتوری  درون پوشه /home/<user> به نام win می سازیم آنگاه توسط دستور زیر می توانیم نقطه اتصالی برای این دایرکتوری و فایل سیستم بسازیم ."mount /dev/hdd1 /home/<user>/win" توجه داشته باشید که <user> نام یوزر خودتان میباشد.
خوب این اتصال تا وقتی برفرار است که شما بادستور umount <mountpoint> آنرا جدانکرده باشید یا سیستم خاموش نشده باشد.(<mountpoint> نام ابزار یا نام دایرکتوری می تواند باشد).
برای اینکه بعد از خاموش شدن سیستم این اتصال برقرار باشد باید آنرا در فایل /etc/fstab باید ثبت کنیم.اطلاعات درون fstab را میتوانیم توسط دستورcat /etc/fstab مشاهده کنیم.
این اطلاعات شش بخش دارد:
فیلد اول :نام ابزار مربوط به سیستم فایل است .برای سیستم فایل های مجازی مانند proc در این قسمت none وارد شده است.همچنین در این قسمت می توانید از UUID(شناسه یکتا عمومی) بجای نام ابزار استفاده کرد.در مثال بالا / و /boot بدین طریق تعریف شده اند. مزیت این کار این است که اگر یکی از پارتیشنبه یکی از ابزار های دیگر با آدرس متفاوت منتقل کنیم نیازی به ویرایش فایل fstab نیست.(در لینوکس دیسک های سخت IDE با hd و دیسک های scsi  با sd شناخته میشوند برای IDE اول وپارتیشن اول آن hda1 می نویسیم.دراین مثال پارتیشن اول دیسک دوم را می خواهیم mount کنیم نام آن hdb1 می شود).
فیلد دوم : نقطه اتصال پارتیشن در این قسمت معرفی می شود که اطلاعات پارتیشن در آن دایرکتوری قابل دسترسی است.
فیلد سوم: در این قسمت نوع سیستم فایل را مشخص می کنیم که در توضیع لینوکس شما از آن پشتیبانی میشود.
فیلد چهارم : در این قسمت مشخص میکنیم که آیا هنگام بوت اتوماتیک(auto) سیستم فایل متصل شود.برای CD-ROM و Floppy Disk این کار لازم نیست چون معمولا درو انها دیسکی وجود ندارد.برای جلوگیری از اتصال خودکار از کلمه noauto استفاده می کنیم.و همچنین مجوز های دست رسی برای را در این قسمت می گذاریم برای اینکه یوزرها از این پارتیشن استفاده کنندکلمه users را به این فیلد اضافه می کنین.از کارهایی که در این قسمت می توانیم انجام دهیم این است که نحوه کار با دیسک را مشخص کنیم ro برای فقط خواندنی وrw برای خواندنی نوشتنی.این گزینه ها با کاما از هم جدامی شوند.
فیلد پنجم : عدد نوشته شده در این قسمت مشخص میکند که آیا فایل سیستم احتیاج به Dump   دارد یا خیر.1 یعنی بله و2 یعنی نه.(dump به معنای نوشته شدن محتویات در هنگام بروز خطا درون یک فایل جداگانه)
فیلد ششم :نشانگر این است که آیا سیستم فایل اجازه دارد بوسیله برنامه تصحیح گر فایل سیستم بررسی شود یا نه.1 بله و 2 یعنی نه.(تصویر11)
 
موفق باشید.
توضیح : " تصاویر با نرم افزار VMWare تهیه شده"